На досвітку 25 чэрвеня 1941 г.  перадавыя часці  12-й танкавай дывізіі  57-га танкавага корпуса вермахта з боку Вільнюса ўвайшлі ў Ашмяны.  З войскамі фашысцкай Германіі ў напрамку Ліда – Ашмяны тады некалькі дзён змагалася 24-я Самара-Ульянаўская  Жалезная стралковая дывізія (камандзір палкоўнік К.М.Галіцкі). 25 чэрвеня дывізіі была пастаўлена задача – выйсці да Ашмян, арганізаваць там абарону і забяспечыць прыкрыццё часцей 21-га стралковага корпуса ад магчымых удараў варожых сіл з вільнюскага напрамку. Вяліся цяжкія баі пад Гальшанамі, Трабамі, Граўжышкамі. Сітуацыя склалася такім чынам, што ад бою за Ашмяны прыйшлося адмовіцца. Прозвішчаў савецкіх салдат, якія загінулі летам 1941 г. пры спробе аказаць супраціўленне ворагу пад Ашмянамі, няма на ашмянскіх помніках – яны на абелісках у суседнім, Іўеўскім раёне.

        Наземныя баі падтрымліваліся з паветра.  Трагізм сітувцыі першых дзён вайны найбольш востра адчуваўся у час паветраных баёў. Перавага ворага тут была пераканаўчай. І ў колькасці самалётаў, і ў іх тэхнічных характарыстыках. І тым не менш савецкія лётчыкі змагаліся на мяжы магчымага, не шкадуючы свайго жыцця, супрацьпастаўляючы тэхнічнай перавазе праціўніка гераізм і адвагу. 25 чэрвеня пад Ашмянамі здзейснілі вогненны таран савецкія лётчыкі Аляксандр Мікалаевіч Аўдзееў і Пётр Піліпавіч Страленка – экіпаж бамбардзіроўшчыка СУ-2,сф    накіраваўшы самалёт у калону варожых войск, якая рухалася па дарозе Драглёўцы–Дзертнікі ў накірунку Гальшаны – Валожын. У небе над Ашмяншчынай набывалі баявы вопыт будучыя Героі Савецкага Саюза Васіль Канстанцінавіч Грачышкін, Уладзімір Дзмітрыевіч Іконнікаў, Пётр Аксенцьевіч Юрчанка.

Крыніцы інфармацыі:

1. Каранеўскі, А.Р. Ішла вайна народная. На ашмянскім напрамку /А.Р.Каранеўскі // Памяць: гіст.-дакум. хроніка Ашмянскага раёна/ рэдкал.: Г.К.Кісялёў [і інш.]. – Мн.: БЕЛТА, 2003. – С. 283-285.

2. Вогненны таран на Ашмяншчыне // Памяць: гіст.-дакум. хроніка Ашмянскага раёна/ рэдкал.: Г.К.Кісялёў [і інш.]. – Мн.: БЕЛТА, 2003. – С. 287-288.